Door: Jan van Spaandonk
Supersunday door Joris van Boekel
Verhalen over het jonge Oysters II
Wat is er nu mooier dan ouder en wijzer worden? Dit is een retorische vraag die echt geen antwoord behoeft, want daar gaat natuurlijk niets boven (behalve misschien Groningen, hoewel...). Het grote voordeel aan wijzer worden, is dat je niet meer met de jonge honden mee hoeft. Dat betekent gewoon op een zonnige super sunday je korte broek aan, biertje in de hand en bijkletsen met oude strijdmakkers. Dus niet meer rennen over het veld, graaien naar de bal en teveel kilo's tackelen.
Heerlijk, maar dat komt dus later wel, want als je jong van geest blijft, mag je nog altijd meedoen van Bjorn en Joost (zegt Adje S).
Omdat Roel zijn ana(a)lytisch vermogen wilde verhogen, Robbie zijn Bunzing ging uitlaten en snelle dikkerds schaars zijn, werd dat meedoen gewoon basis op 10. Mooie bijkomstigheid was dat door de absentie van velen Toon van Spoeddonk 1 week na zijn dispensatie naar de grote jongens ook meteen mocht starten. Waar het al bijzonder aanvoelt om samen te spelen met de colts die ik vorig jaar nog trainde, is het nog net iets bijzonderderder om de colt die ik vorige week nog trainde naast me te hebben in de achterwaartsen (bron: NOS).
Naast me met dien verstande dat Tim "blaas eens op mijn eitjes" er nog tussen stond, maar dat los je op met een miss pass (sorry Tim).
Met zijn 17 lentes (of was het afgelopen zondag alweer lente) verjongt hij het team niet eens zo heel erg veel, want vele colts spelen mee:
boeteboy Loic, D+S Joerd, Hugo de zoon van, Bart zoon van en bepaald geen meesterpattisier en doorgaans is ook de hoteloppasser Syb van de partij. Dan heb je nog Kas(t) die binnenkort zijn rentree maakt en Schot voor een dag Marco aka mini Matteo die graag een schouder leent voor de eerstvolgende wedstrijd. Al met al dus veel 1e jaars senioren die ervoor zorgen dat dit wel eens het jongste 2e team van de club zou kunnen worden genoemd, maar zeker niet het minst ervaren, snelle of behendige, want de energie en ervaring spat er bij die jongens gewoon van af. Zo ook onze Toon die geen nervositeit liet zien en 'even' zijn eerste 2 tries bij de senioren binnenliep. Invaller Wreck It Ralf (dank voor jouw commitment om het tekort aan driekwarten op te lossen) is in verhouding tot deze gasten alweer bijna een mastodont (niet te verwarren met de herriemakers natuurlijk), maar hij zorgt ervoor dat snelheid en behendigheid er zo eenvoudig uit zien.
Al met al een lekkere pot rugby gespeeld op het heilige Oisterwijkse gras tegen een andere prachtige Brabantse club, die de rugbytradities in ere houden en op prettige manier over het veld gaan, zonder zich daarbij te misdragen en met een lolletje op zijn tijd.
Voorlopig krijgt het gras wat rust, want pas op 10 maart staat er weer een wedstrijd op het programma.