Door: Jan van Spaandonk
Kampioens-aspiraties kunnen in de koelkast
Eindhoven weer te sterk. JvB
In de lichtstad werden maar 14 man opgesteld, omdat er waarschijnlijk maar 14 waren. Dat bleken er later overigens 16 te zijn gedurende de gehele wedstrijd, maar die hadden niet allemaal hetzelfde tenue aan. De pareltjes uit Brabant kwamen met 22 man aan en konden genoeg wisselen om frisse benen te hebben en te houden. Zo werd aan deze wedstrijd begonnen, die een opstap kon zijn voor een kampioenschap dat er moet komen. Maar of dat waar is, zal moeten blijken.
Pamela Meyer, niet te verwarren met haar naamgenote Anderson, schrijft dat een leugenaar kan worden herkend aan een aantal zaken: aan de taal die hij gebruikt, minuscule gezichtsuitdrukkingen en het feit dat er een goed lopend chronologisch verhaal wordt verteld. Ze zegt ook dat liegen in feite algemeen is aanvaard en er zelfs voor zorgt dat de wereld feitelijk geen k-plaats wordt. Als iedereen altijd eerlijk zou zijn, dan zou het allemaal veel minder prettig worden. We zouden onszelf na de wedstrijd dan namelijk niet voorhouden dat we van ver zijn gekomen, dat we goed op weg zijn (van 43-0 de vorige keer), de structuur staat en dat we volgende week weer van voor af aan starten. We houden onszelf dan ook niet meer voor dat we zelf bezield hebben gespeeld (daarmee gelijktijdig de rest bezoedelend), goed hebben getackeld en alles hebben gegeven. Nee, dan zouden we eerlijk tegen elkaar zijn en zeggen dat de speler die de tackle miste de tegentry heeft veroorzaakt, dat je niet moet gaan staan janken als niet alles loopt zoals het hoort en dat een ref de baas is op het veld of je het nou eens bent met zijn beslissingen of niet (play the ref). Dan zou ik me niet voorhouden dat de ref geen tig penalty's voor offside aan mij heeft gegeven, al mijn tackles heb gemaakt en dat ik telkens een goede pass heb gegeven. Maar goed, dat doen we dus niet, want liegen is maatschappelijk verantwoord en ingeburgerd. Oftewel ik heb een geweldige wedstrijd gespeeld en ben trots op wat we zondag met zijn allen bereikt hebben tegen een team dat 80 minuten in ondertal speelde.
Rugby is een eenvoudig spel in theorie, maar complex in de uitvoering, omdat je constant met meerdere factoren rekening moet houden. De essentie is echter eenvoudig.
Om een wedstrijd goed te spelen heb je balbezit nodig, continuïteit, moet je vooruit gaan, druk zetten en support hebben. Dat zijn de vijf basisprincipes van een goede rugbywedstrijd.
Aan die vijf principes schortte het en dan met name aan balbezit, continuïteit en druk zetten. Als het telkens na 1 tot 2 fases is gedaan met het balbezit is er automatisch ook geen continuïteit. Ook aanvallend kun je dan weinig druk zetten.
Als iedereen altijd eerlijk zou zijn, dan zou er tijdens de eindbespreking iemand zijn opgestaan en hebben gezegd wat een ongelofelijk slechte wedstrijd hij zelf had gespeeld en zouden complimenten zijn gegeven aan Kas die razend heeft getackeld en met zijn enorme snelheid verschillende breaks heeft gemaakt. Ook zouden dan Kevin en Luuk zijn genoemd die zich volle bak hebben ingezet en niet bij de pakken zijn gaan neerzitten.
Omdat we moeten liegen zou het best wel eens kunnen zijn dat we gewoon gewonnen hebben. Dat weten we dus niet, wel misschien kan dat via Bellingcat worden gecontroleerd. Trouwens het weer was net als zaterdag schitterend en was het de dag na de wedstrijd 1 april, dus kan alles ook gewoon als een grap worden afgedaan onder invloed van de verstoorde biologische klok met die rare zomertijd.
Volgende week begroeten we de Eindhovenaren in het mooie Oisterwijk en zullen we zien hoe deze best of 2 afloopt.