Oysters nieuws detail

18-01-2020
Door: Jan van Spaandonk

Colts winnen met 12 spelers

Door Joris van Boekel

Een zwar(t)e dag voor de colts

Na een fantastische wedstrijd tegen het al geclusterde Scrumboks-Bemmel-Nieuwegein (nu de seniorenteams nog) op 11 januari 2020 was het tijd voor de colts om te bouwen op het vertrouwen dat ze hiermee hadden gekregen. Althans dat zou je denken.

Op de trainingen daaropvolgend was de opkomst matig en een bepaalde mate van overwinningsroes overheerste wellicht. Daardoor was de voorbereiding voor zaterdag (uit tegen Rams in Apeldoorn) alles behalve goed te noemen. Vervolgens bleek dat er diverse spelers niet konden komen op zaterdag. Twee hadden een hersenschudding (herstelperiode nog niet bekend), iemand had zijn neus zo ernstig gestoten dat hij op vrijdagavond laat meldde dat die op breken zou staan volgens zijn trauma-arts (herstelperiode exact tot net voor de wedstrijd van volgende week zaterdag gelukkig), een gebroken duim (werken is ongezond blijkt maar weer eens, herstelperiode 3 weken), een ingetapet rug(gewervel) met een herstelperiode van tenminste een week, iemand vindt de sportschool belangrijker dan spelen in zijn team (herstelperiode de rest van het leven), twee jongens laten in het geheel niks meer van zich horen (herstelperiode tot na de zomervakantie), griep (week op bed), familiebezoek en een paar jongens die op zoek zijn naar de school van hun toekomst (wat je altijd hebt bij de colts, dus ingecalculeerd is). De toekomst wordt overigens zwaar overschat ;-) en let op de herstelperiode van werken duurt tenminste tot 67 jarige leeftijd.

Zo kon het dat van de 29 spelers er 12 mee gingen naar Apeldoorn (11 Oysters en 1 Duck) en er maar 2 eerste rijers beschikbaar waren (1 prop, 1 happy hooker), 0 2e rijers en we vanuit de goedheid van de Rams 1 speler op de eerste rij zouden gaan krijgen (niet handig om een shirt maat M daarvoor mee te nemen, zo bleek). Het bericht van Apeldoorn was kort en aardig: kom maar gewoon spelen, we vinden er wel een oplossing op. Fantastisch dat we in rugby Nederland op die manier met elkaar om kunnen gaan.

Het clubhuis van Apeldoorn staat midden in een prachtige villawijk, je kunt daar ook naar het Nationaal Park, het paleis, het theater, een ritje met een stoomtrein en natuurlijk naar de aapjes kijken. Dat laatste zouden we gaan doen, maar dan op het rugbyveld en naar 12 aapjes in blauw-blauw gestreepte shirts.

Bij de warming up wat derde rijers naar de tweede rij, een center/winger naar de derde en hupsakee, opstelling gereed. Nu nog wat oefenen met springen en liften en tot de conclusie komen dat springer 1 je enige echte optie is. In de wedstrijd bleek dat overigens voldoende als je eerste set af en toe vooraan en af en toe iets naar achteren gaat en de Matthijs de goede calls geeft. Probleem opgelost.

De wedstrijd ging aanvankelijk gelijk op: wij met 12+1 en zij met 14 spelers. De eerste scoremogelijkheid werd verprutst door de kick voor de line out op een afstand van minder dan 5 meter van de lijn achter de trylijn te kicken, maar het eerste visitekaartje was door de 12 van Apeldoorn afgegeven. Vervolgens werd er om en om gescoord, waardoor het een leuke wedstrijd was om te zien. Hoewel er door de plots tot 2e rijers verworden Matthijs en Arnoud goed werd getackeld, stonden de Rams bij het fluitsignaal voor de rust krap voor. Na een motivational speech waar mening topcoach zich over zou verbazen (in welke zin van het woord dan ook) startte de tweede helft waarbij Oysters een achterstand had in te halen. Nadat er een 28-17 achterstand was ontstaan, herpakten de spelers zich, sloegen elkaar op de schouders (die ze er vervolgens onder zetten), begrepen dat balbezit de methode zou zijn om deze wedstrijd alsnog te kunnen winnen en deden dat uiteindelijk ook. Meerdere tries buitenom met 1 man minder is geen sinecure, maar werden desondanks gemaakt. Wie welke tries en hoeveel had gemaakt, wisten ze zelf ook niet meer na de wedstrijd, maar in ieder geval Coen, Joost en Jonas wisten de juiste witte lijn te passeren. Wellicht de meest opmerkelijke was degene waarbij de center Coen wat onfortuinlijk hoog inging, werd opgehouden, het gehele team van Rams bezig hield, wat hulp van zijn team kreeg en Patrick aka Momfer Mol, die de bal uit die maul opdiepte en op onnavolgbare wijze middenin die maul staande een pop pass gaf op de tot flanker gepromoveerde center/winger Joost die kennelijk niet van meisjes houdt (althans als ze hem op het veld in de weg staan) en scoorde. Dat Coen de conversie benutte betekende een eindscore van 28-36 in het voordeel van de 12 bezoekers.

Het werd dus van een zwarte naar een zware dag, maar feestelijke dag in Apeldoorn. Met dank aan Rams die van het spel houden en sportiviteit hoog in het vaandel hebben staan. Als ze richting Oisterwijk komen, zullen we hen dezelfde ontvangst geven. Niks dan lof voor de 12 spelers die er wel waren en de heerlijke wedstrijd die ze hebben gespeeld en de vele supporters die op deze dag met hagel (!) de spelers kwamen aanmoedigen. Ook Greta kon tevreden zijn, want er waren veel minder auto's nodig en er werd driftig gecarpoold richting Apeldoorn. Moe maar voldoen werd de terugreis aanvaard. Niall was zo vriendelijk om via Oisterwijk te rijden, zodat iedereen mee kon. Dank daarvoor.

Volgende week staat de thuiswedstrijd tegen Tilburg op het programma. Hopelijk dan met een volledige selectie en een resultaat dat tenminste lijkt op dat van de twee laatste wedstrijden. Alle ingrediënten daarvoor zijn er binnen het team.

Top Nieuws

Nieuwsoverzicht