Door: Jan van Spaandonk
De NUL
Een sfeerimpressie van een mooi en lang weekend vol rugby vanaf de zijlijn
Dit afgelopen weekend zou in het teken staan van rugby, rugby en nog eens rugby: op zaterdag zouden de cubs, junioren en de colts thuis spelen, op zaterdag zouden achtereenvolgens het derde/Brabarians, het tweede en als afsluiter het vlaggeschip/Oysters 1 thuis spelen. Daarnaast zou de nieuwe hoofdsponsor worden gepresenteerd (JNV), waren er nieuwe lekker ruime shirts voor de spelers, mooie vurige broekjes, een mooi zondags (strip)boekje van Pim en Peter en nieuwe teamfoto's voor hen die dat ten deel viel. Het beloofde dus mooie en gezellige dagen te worden op en langs het veld.
Nadat de ALV op donderdag alweer voor de nodige verbroedering had gezorgd, zou dit weekend het startschot van een uniek verbonden seizoen gaan worden; niet enkel doordat er bij de jeugd uit allerlei omliggende en verder weg gelegen dorpen bij Oysters gerugbyd wordt zoals werd gememoreerd tijdens de ALV, maar ook omdat Oysters, Ducks en Dukes voor het eerst in hun lange historie in een team verenigd zijn, omdat er voor de eerste maal dan toch uiteindelijk een jeugdspeler van de week bij 1 zou zijn en de keuken warmte schonk aan alle magen die dat wensten (hulde aan de kok en zijn maatje Lars).
De jeugd had op zaterdag de lat al hoog gelegd doordat alle drie de teams wisten te winnen van hun tegenstanders en ook nog eens alle drie de nul wisten te houden (cubs 63-0 en junioren 70-0), waarbij de colts de uitschieter van de dag vormden met 90-0 en ze (wederom) bewezen in de tweede helft van het seizoen echt een stapje hoger te mogen/moeten gaan spelen. De individuele verslagen zijn allemaal naar waarheid opgesteld en te lezen elders op de website van Oysters en ongetwijfeld ook op de nieuwe FB pagina die wel geheel aan alle vereisten van Marc Z. te Palo Alto voldoet.
Op zondag was het allereerst de beurt aan degenen die graag weer eens speelden samen met oud gedienden die er maar geen genoeg van kunnen krijgen/er wel pap van lusten/etc. Zo waren Koen King Bee, Waku Waku Stijn, Thijs links-rechts (als 1e rijer op het wedstrijdformulier gezien zijn imposante torso) en Tooske Ragas weer eens op de Oisterwijkse velden te zien; een genot voor het oog als je niet was uitgeleend aan de met (te) weinigen afgereisde tegenstander. Ook waren oude gedienden, zoals Stefan Kannegieser, Henrie Eikemans en Ad Schalkx e.v.a. van de partij en een partij werd het. Uiteindelijk wisten de Brabaren de nul niet te houden ten gevolge van twee aan de tegenstander uitgeleende eigen spelers. Een tegenslag, omdat de nul niet werd gehouden, maar de (1)04-07 op het scorebord zorgde wel voor warme gevoelens onder de douche wat niets van doen had met de gemengde partij die de Wageningse tegenstander aanbood.
De officieuze "Barbaar van de Wedstrijd" was volgens de omstanders -bestaande uit blessa's, niet gekwalificeerden, gediskwalificeerden, geschorsten en andere gelukszoekers- zekers te weten Koen King Bee, die als eerst Oester voor het 1e, 2e en 3e wist te scoren (en dat zelfs meermaals in deze meest recente 80 minuten), hetgeen niet enkel een persoonlijke triomf vormt, maar ook een stukje Oestergeschiedenis. De officieuze JNV "Ik Scoor Altijd" trofee zal binnenkort worden thuis bezorgd.
Dan vervolgens het tweede dat een varkentje te wassen had. Direct bij aanvang van de wedstrijd bleek dat de overmacht aan kilo's niet het overwicht op het veld zou verzorgen. De Pigs waren een aantal jaren geleden een geduchte tegenstander, maar waren op deze zonnige dag niet opgewassen tegen Oysters 2 dat aanhoudend druk bleef uitoefenen en eigenlijk alleen in de problemen kwam door veel penalty's weg te geven. Na 40 minuten was al wel duidelijk dat de winst Oysters niet meer kon ontglippen, de varkentjes een dramatische inhaalslag zouden moeten maken qua conditie en de nul moest worden vastgehouden. Het loopvermogen vanaf de derde rij was gewoonweg te groot voor de tegenstander: runs van onder andere Matteo (dwars door het midden), MC Jack (precies naast de ruck waar inderdaad geen guard stonden) en Bjorn (pass heen, pass terug en over het hoofdje) vaagden alle hoop van de knorretjes op een positieve uitslag voor hen weg. Oesters 2 wist ook nog eens de nul te houden en overtrof daarmee nipt de uitslag van de cubs een dag eerder. De Oester van de Week was Tim Heuvelmans die als nummer 21 op de lijst stond en een fantastische (inval)beurt maakte, onze eigen Dan Coles.
Ook goed om te zien dat Rene V stands for Victory niet alleen speler op zondag, ref op zaterdag en zondag, hoofdsponsor door de weeks en inspirator van de front five is (dat overigens weer op zondag), maar ook een (orale) sollicitatie heeft gedaan naar de functie teammanager. Capetown Carel zei daarop iedere zondag te zullen assisteren door op de zijlijn de vlag te zwaaien.
Voor Oysters 1 kwam Rotterdam op bezoek dat vorig jaar nog in de promotiepoule had gespeeld (en verloren) om naar de ereklasse te gaan; een tegenstander van formaat dus.Vlaggeschip Oysters deed wat het moest doen: winnen met 49-21, maar makkelijk was het niet hoewel de eerste try binnen een paar minuten aanvankelijk anders deed vermoeden. Veel penalty's en maar liefst drie gele kaarten tegelijk (2e rijer, 3e rijer en full back) zorgden voor een lastige wedstrijd waarbij op sommige momenten (daardoor) lastig in het spel werd gekomen. De fitheid, snelheid en goede handen zorgden er echter voor dat de winst kon worden bijgeschreven.
Sloper van de Week was ontegenzeggelijk Chiem de schrik der Velden aka de man die sneller tackelt dan zijn schaduw; hij zorgde ervoor dat Rotterdam geen kick off meer durfde te vangen en meer op de grond lag dan stond.
Alle foto's van SuperSunday op DEZE link
 003.jpg)
