Door: Henrie de Ruiter
In de overlevering wordt alles mooier
Wedstrijdverslag Oysters 2 vs Dukes 3, door Joris van Boekel
Afgelopen zondag was het dan zover; we mochten het gaan opnemen tegen Dukes 3. Waar we vorig jaar in de 4e klasse Dukes 4 mochten bevechten, hadden we ditmaal de eer de reserves van de reserves van het bijna landskampioen geworden Dukesteam op het kunstgras te mogen begroeten.
Voor mijzelf altijd weer leuk om met mijn nieuwe vrienden tegen mijn oude vrienden te mogen spelen (hoewel ik uiteraard nooit in een derde team hoefde te spelen).
Ondanks de afmeldingen, het niet verschijnen en de mindere trainingsopkomst wist Toon (sportief op de fiets naar Den Bosch afgereisd) een puik team op het veld te brengen. Voor Glenn zijn eerst start en als een trotse pauw rende hij het veld op.
Nadat diezelfde trotse pauw de score opende (na een kloeke line out van het pack en formidabel passwerk van de overige backs) en de conversie werd gemist (hij lag ook niet volledig tussen de palen) kwamen de Dukes gedrieën terug in het spel, dat hoofdzakelijk bestond uit het betere beukwerk langs de situatie. Gezien de massa en kracht die hun pack bezat, duurde het niet lang of de try volgde (na 2 penalties waarmee ze terreinwinst boekten). De conversie was raak en het was weer tijd voor onze Pim (clustervriend pur sang) om een drop kick met een hoge boog richting datzelfde zware pack te geven. Rob beukte er flink op los en uiteindelijk aan de bal kon er weer gescoord worden door Wouter tegen de hoefvlag aan. Kennelijk wist hij niet dat deze conversie daardoor nog lastiger werd, het zij hem vergeven, want de 5 punten stonden maar mooi op zijn naam. Daarna kwamen de forwards van Dukes 3 weer oprukken en na wat offsides, penalties en een driving maul wisten ze wederom de bal achter de lijn te drukken (hoewel de ref Sjef in eerste instantie aangaf een penalty tegen Dukes te geven corrigeerde hij dat vervolgens en was die try een feit.
Omdat we al vrij snel de andere Joris van het veld moesten zien vertrekken, was het aantal jaren wedstrijdervaring desondanks gestegen: Ad Schalkx kwam erin en verdrievoudigde daarmee de ervaring op het veld. Dat Dukes 3 daar niet van terug had, was wel te zien, want scoren deden ze daarna niet meer.
Bij rust stonden we 2 punten voor (of achter, wie zal het zeggen), maar het beloofde een billenknijpende tweede helft te worden. Gelukkig was er ruimschoots publiek om ons aan te moedigen (die hadden liever een Bossche bol dan een Haagssch bakkie kennelijk) en konden we de tweede helft meteen openen met een score: bal ontvangen vanuit de kick en bam naar voren, meters pakken, offloaden en scoren. Die tweede helft hebben we vervolgens volledige gedomineerd en de wissels pakten ook goed uit: Spakie erin, Johnny erin (voor de extra wedstrijdervaring), Tim H. (te Den Bosch dus), Ramon wilde zelfs weer eens meedoen (en terecht, want wat is er nou eigenlijk mooier dan dit) Koen nog niet (hoewel hij al ruim 30 minuten aan het warm lopen was, wat goed is voor zijn lies). Spakie toonde zich achterin een ware dancing queen die kennelijk de avond ervoor nog niet genoeg gedanst had. Jammer genoeg waren zijn rood-gele danspartners niet allemaal van het kaliber "ik ga alvast liggen, spring er maar overheen" en was het na side step 7 over met de pret. Johnny voelde zich ook prima thuis op dit 'grasmatje' en kwam helemaal schoon thuis ondanks zijn tackles op de enkels en de keren dat hij face down werd voorgesteld aan diezelfde 'grasmat' (wat zullen ze thuis blij zijn).
In de scrums waren Dukes 3 te sterk, maar daar laat een Oyster en een Duck zich niet door uit het veld slaan; we gaan keer op keer weer die strijd aan (till death do us part) en ook de line outs werden helaas against the head verloren; het was ook een intensieve en harde wedstrijd en dan schort het wel eens aan de broodnodige concentratie. Gelukkig was er ook veel goeds te melden: keiharde contest om de bal en de meters op het veld, rippen van de bal, harde tackles (ja, ja ook die zware winger werd snoeihard uitgetackeld) en de gaten werden verdedigend goed dichtgelopen. Na een rip van onze judoka Pim werd de bal op flamboyante wijze naar de wing gespeeld en Glenn deed wat hij het beste doet: rennen. Omdat hij zo goed zijn best had gedaan (en Wouter gewisseld was) mocht hij ook nog 2 punten na de conversie bijschrijven op zijn palmares.
Hoe het uiteindelijk zo heeft kunnen komen, durf ik niet te zeggen, maar met 17 punten voor Dukes 3 en 29 voor Oysters/ Ducks mochten we een prachtige rugbymidag, waarop ik zelfs een innige vriendschap heb weten te sluiten met de flanker der andere zijde) winnend afsluiten. Zelfs het door RTL 7 als erehaag betitelde poortje hadden we eerder opgezet dan Dukes 3, waardoor we op alle fronten met een goed gevoel richting douche konden.
******* Naar eer en geweten geschreven, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Dit wil niet zeggen dat alle karakters die in dit verhaal zijn beschreven ook daadwerkelijk bestaan of hebben bestaan; ze zouden kunnen zijn ontsproten aan het brein van de schrijver en ook aan deze disclaimer kunnen geen rechten worden ontleend.*******
 003.jpg)
