Door: Jan van Spaandonk
Daan van der Avoird tweede met Oranje
Het derde deel van het dagboek van Daan.
Maandag 21-3: trainingsdag. Maandag was een dag waarbij we moesten kijken naar de volgende wedstrijd: tegen Oekraïne op woensdag. We hadden 's ochtends een ontbijt en na het ontbijt een training en 's middags weer een training. Na een lange dag twas iedereen erg moe en gingen we vroeg slapen.
Dinsdag 22-3: teamrun. Dinsdag was de dag dat alle puntjes op de i gezet moesten worden voor de wedstrijd tegen Oekraïne. In de ochtend hadden we eerst een voorlichting over "Keep Rugby Clean". Dit was een voorlichting over anti-doping beleid tijdens rugby. 's Middags hadden we de shirtpresentatie waarbij de opstelling bekend werd gemaakt voor de wedstrijd tegen Oekraïne. Later die middag was er nog een sessie in het zwembad om alle pijntjes weg te halen en daarna zijn we gaan kijken bij de wedstrijd Frankrijk-België die gespeeld werd in poule A. Voor de wedstrijd werd een minuut stilte gehouden voor alle slachtoffers en nabestaanden van de aanslagen in Brussel. Het werd een mooie strijd van de twee buurlanden maar Frankrijk trok aan het langste eind en won met een erg grote score.
Woensdag 23-3: Game Day. De dag van de wedstrijd tegen Oekraïne. De wedstrijd ving om 12 uur aan dus 's ochtends was geen tijd meer voor voorbereiding. De wedstrijd begon en het werd meteen duidelijk dat wij de betere ploeg waren. Met snel spel en goed werk van de sterke jongens konden de Nederlandse leeuwen veel scoren en dit bracht de eindstand op 63-0. De rest van de dag moesten we met de benen omhoog liggen en goed uitrusten.
Donderdag 24-3: Vrije dag. Donderdag mochten alle meegereisde ouders naar het hotel komen om hun kinderen een middag mee te nemen naar Lissabon. Voor de jongens waarvan hun ouders er niet waren, werd een rondleiding geregeld in Lissabon maar mijn ouders kwamen me ophalen voor een gezellige middag sight-seeing. Mooi terrasje gepakt en een aantal mooie gebouwen bekeken in Lissabon en de middag was snel voorbij en we werden weer verwacht in het hotel voor een teammeeting. Na een lange dag te hebben gewandeld was iedereen erg moe en gingen alle spelers weer vroeg slapen (het valt natuurlijk allemaal niet mee en de vermoeidheid was bij alle spelers zeker te merken).
Vrijdag 25-3: Teamrun. De laatste dag om alles voor te bereiden voor de finale tegen Polen. 's Ochtends hadden we een training en in de middag kregen we de shirts en dus ook de opstelling weer voor de finale tegen Polen. Na de shirtuitreiking moest iedereen een middagdutje doen om op energie te komen. Aan het eind van de middag stond nog een training gepland voor alle jongens die tegen een bal aan schieten in het veld en de rest van de spelers kregen nog wat extra rust. Van rusten word je ook moe en 's avonds lag dus iedereen weer vroeg in bed om te slapen.
Zaterdag 26-3: FINALE TEGEN POLEN: De dag waar we 3 jaar lang met Nederland naar toe hebben gewerkt en waar alle spelers al jaren naar toe geleefd hadden. De kers op de taart in je rugby carrière is toch wel om een finale te spelen op een Europees kampioenschap in een stadion waar 37500 mensen in kunnen. Omdat er vóór ons nog een wedstrijd was moesten we onze warming-up op een ander veld doen en naar het wedstrijdveld toe met de bus. Dit haalde ons een beetje uit ons ritme en dit was uiteindelijk ook te merken aan de eindstand. We begonnen de wedstrijd zoals gewoonlijk met de volksliederen en daarna een minuut stilte voor Johan Cruijff, die toch een groot sportambassadeur was voor de Nederlandse sport. De wedstrijd ving aan en we begonnen gelijk sterk en de score kwam al na 2 minuten spelen op 5-0 voor ons. Na deze score kwamen de Polen sterk terug en door foutjes van ons konden de Polen 1 keer op palen schieten, maar wij ook nog 1 keer en de ruststand was 8-3 voor Nederland. De tweede helft waren de Polen te sterk voor ons en we speelden in plaats van ons eigen spelletje, hun spelletje en zij konden in de tweede helft weer 2 keer op palen schieten wat de stand op 8-9 bracht voor Polen. In de laatste 5 minuten kreeg iemand van ons een tackel waarbij hij last kreeg van zijn nek. Volgens het Portugese protocol moest hij dus op de brancard afgevoerd worden naar het ziekenhuis (het lijkt erger dan het was want uiteindelijk bleek er niks aan de hand te zijn gelukkig). In de tijd dat dit allemaal gebeurde kwamen we bij elkaar en wisten we dat het deze laatste 5 minuten moest gebeuren. In het kringetje waar we in stonden kwam veel emotie van alle spelers en de tranen liepen al over de wangen. De belangrijkste 5 minuten van ons leven vielen uiteindelijk toch in het voordeel van de Polen uit en de eindstand was 8-9 voor Polen. Alle jongens van ons team werden erg emotioneel en de tranen liepen bij alle spelers over de wangen. Het is erg jammer dat we de finale hebben verloren maar we kijken allemaal met trots terug op het EK. Na onze wedstrijd zijn we gelijk door gegaan naar de finale van de A poule Frankrijk-Georgie. De Fransen bleken te sterk en wonnen de finale met 42-0. In de avond hadden we nog een etentje met alle landen die deelnamen aan het EK in een grote zaal en hierbij werden alle landen bedankt voor deelname.
Zondag 27-3: Terugreis. In de ochtend moesten we allemaal onze kamer opruimen en vertrokken we naar het vliegveld. Een goede terugreis gehad in het vliegtuig en eenmaal aangekomen op Schiphol een warm welkom van de ouders. Nog een laatste afscheid/traan en toen vertrokken alle spelers weer naar hun eigen huisje. Hierbij is ook een einde gekomen aan mijn dagboek ik kijk teleurgesteld terug op het EK door onze uitslag maar super tevreden op de ervaring om mee te mogen maken.
 003.jpg)
